| | | | Şehrin uzaktan ışıkları görünüyordu Işıldayan alevleri vuruyordu gözlerimize Yel yel süpürüyordu sırtını karanlığın/ Aydınlık bir pınar gibi akıyordu dalgalanan seslerinde yalnızlığın..
Kuşlar uçuyordu/sırtlarında rengini seçemediğim kanatları Bir hoş rüzgâr esiyordu beyaz tüyleri arasından/ ufka doğru yel yel asırları geçiyorlardı Ezan kokuları geliyordu ruhumuza/ Titreyen gölgeler gibi..uzakta ancak görebildiğimiz minareler arasından.
Gri bir hayat yükseliyordu o sessiz ve narin bacalarından Mescitleri bekleyen evlerin, Gittikçe ışığını yitiren, kimsesiz görünen sarı alev gözlerinden.
Zaman yükseliyordu duman duman Biliyorum ki gökyüzüne kıvrılan acı ve gri bir tondu uğurlanan. Ağaç desenli seccadeler içerisinde cevval sesler saklıydı Kendince içli dualar mırıldanıyordu dudaklar durmadan.
Dumanlar arasında savrulan Tarifsiz beyaz ölümdü sanki Mahzundu bulutları yırtan kıvrımları Kalın bir duvardı öyküsü : / şehrin uzakta yalnızlığını bir kemer gibi/ saran...ki kıştı zaman..
Delişmen bir gece gibi ayakta vakurdu seher Şehrin görünmez içli hatırasına değerken sessizce elleri Şiirler yağıyordu deliydi /şairlerin gizemli yüreğine dizeler boyu elemli.dizeler boyu hasret dizeler boyu görkemli..
İnce bir nağmeydi uzaktan geçen tren sesleri Gencecik kara benzeyen- Düşerken doğaya henüz bembeyaz elleri Dert olup ölüyordu sancılı ayaklarında Taze bahar misali müjdeli.. Zikrin sancılarına garkolan gönülleri ..
Mor renkli zamanların şiirleriydi tüneyen Kimselere diyemediğimiz içimizde coşan öfkemizdi Böğrümüze vuran satırlardı/harf harf Dizeler boyu kanıksadığımız /özlem duvarlarını yırtan Kalabalık bir acıydı hep üzerimize gelen yalnızlığımız ..
Ne zaman uzaktan baksam: Görsem bir sessiz şehrin ışıklarını İçsem yudum yudum tüm devingenliğini griye çalan mavinin Bir avuç günah sanarak hatırlarım, Belki sana dönük belki senden ziyade Kırarak kabuklarını rengini yitirmiş duygularımın..
Sana açılmış bir el gibi çalarım hep yüzüme görmeden kimseler ağlarım,kıyılar boyu öksüz gecenin seher yüzüne dökerek gözyaşlarımı kendimi yalnızlığa saklarım.. ..erir içimde bir garip olurum Diyemem kimseye dertlerimi şiirden gayri.. kendimde kaybolurum..
İbrahim Zarifoğlu | | | | | | |
0 comments:
Post a Comment